مهتاب، دختر دانشجویی كه در رشته جامعه شناسی تحصیل می كند با پدر مستبد، مادر و برادر كوچكترش زندگی می كند. او كه دلباخته دانیال همكلاسی اش است ماجرا را به مادرش می گوید و از او می خواهد كه جریان را به پدرش اطلاع دهد تا دانیال به خواستگاری اش بیاید. در دانشگاه، مهتاب به دانیال می گوید كه پدرش می خواهد او را ببیند. مسأله جداسازی دختران از پسران در دانشگاه با بیانیه ای كه تنی چند از دانشجویان در دیوار سالن دانشگاه نصب كرده اند حالت بحرانی و جدی به خود می گیرد. در زیر این بیانیه امضا و نام دانیال هم به چشم می خورد. دوستان مهتاب ماجرا را به او می گویند و دانیال اعتراف می كند كه امضای او در زیر بیانیه جعلی است و به همین دلیل با امضاكنندگان بیانیه درگیری لفظی پیدا می كند. دوستان مهتاب از او می خواهند كه از نفوذ پدرش كه جزو هیأت امنای دانشگاه است استفاده كند و از او بخواهد كه با این طرح مخالفت كند. رئیس دانشگاه، آقای افصحی جلسه ای با هیأت امنا می گذارد و قرار می شود این طرح تصویب و اجرا شود. دانشجویان با این طرح مخالفت می كنند. دوستان مهتاب كه از امضای دانیال زیر بیانیه عصبانی هستند نامه ای جعلی را كه از طرف دانیال به مهتاب نوشته شده است رو می كنند. پدر مهتاب به سختی با دانیال برخورد می كند و به او گفته می شود كه از دانشگاه اخراج شده است. مهتاب از دانیال دلگیر می شود ولی در جریان یك كیف زنی و زمانی كه دو مرد موتورسوار كیف مهتاب را می دزدند، دانیال پس از درگیری با دزدان كارش به كلانتری كشیده می شود و بار دیگر پدر مهتاب به كلانتری می آید و با سپردن یك چك آن دو را آزاد می كند. دانیال به زادگاهش در جنوب ـ اندیمشك ـ می رود و مدتی بعد مهتاب كه هنوز او را دوست دارد به نزد او می آید ولی در پایان، زمانی كه می خواهد با موتورسیكلت مهتاب را به ایستگاه راه آهن برای بازگشت به تهران برساند به دلیل باران سیل آسایی كه می آید در یك رودخانه می افتند و به سختی خود را به یك خشكی می رسانند. آنها به زودی درمی یابند كه در یك منطقه مین گذاری شده گرفتار شده اند. بر اثر انفجار یك نارنجك، دانیال می میرد ولی پیش از مرگ از مهتاب می خواهد كه آنجا را ترك كند. مهتاب نیمی از پلاكی را كه بر گردن دانیال است جدا می كند و نزد خود نگاه می دارد.