سوران ملقب به «كاك ستلایت» نوجوان پر جنب و جوشی است كه از روستایی دیگر آمده و بزرگان روستا را مجاب می كند تا ماهواره ای در آن جا نصب شود. او كه رییس دار و دسته ی بچه های روستا به حساب می آید، از طریق واداشتن آن ها به خنثی كردن زمین های مین گذاری شده و فروش لاشه ی این مین ها به یك واسطه، برایشان كسب درآمد می كند. در این بین سر و كله ی آگرین و برادر معلولش هنگاو پیدا می شود كه كودكی نابینا را به همراه دارند. در یك مرافعه ی كوچك، ستلایت مغلوب هنگاو می شود و از سوی دیگر او كه عاشق آگرین شده، تلاش می كند به هنگاو هم نزدیك شود. به همین دلیل وقتی كودك نابینا، بی خبر از همه جا خود را وسط میدان مین می بیند، ستلایت جان خودش را برای نجاب او به خطر می اندازد و مجروح می شود. پیش از آن در یكی از دیدارهای كوتاه، ستلایت برای آگرین از بركه ای سخن گفته كه چند كودك عشق ماهی سرخ را در خود غرق كرده و به همین دلیل مردم روستا از آب آن بركه استفاده نمی كنند. پیش بینی هنگاو در مورد حمله ی نظامی، ستلایت را به تكاپو می اندازد و اهالی روستا در موعد مقرر تجمع می كنند. ورود نیروهای نظامی آمریكا و كشورهای دیگر شرایط گذشته را تغییر می دهد. آگرین به دنبال فرصتی است تا كودك حرامزاده اش را از میان بردارد و هنگاو به شدت مانع كار او می شود. بچه های گروه ستلایت كه به تخلیه ی افزارهای نظامی مشغولند با هشدار هنگاو پراكنده می شوند و اندكی بعد یكی از همان افزارهای عمل نشده می تركد. به این ترتیب شرایط جدید باعث تجزیه ی گروه ستلایت می شود. از سوی دیگر آگرین سرانجام نقشه اش را به اجرا درمی آورد و خودكشی می كند و هنگاو در میان نظامیان تازه وارد، رهسپار جایی نامعلوم می شود.