با شروع جنگ، بیمارستانی در خرمشهر به محاصره دشمن درمی آید و از هوا و زمین مورد هجوم قرار می گیرد. محمد جهان آرا، فرمانده جوان سپاه خرمشهر، پیشنهاد می كند مجروحان و پزشكان با یك آمبولانس و لندرور، به دنبال جیپ به غنیمنت گرفته شده كه در آن رزمندگان راه را باز می كنند، از بیمارستان خارج شوند. در شهر، نیروهای عراقی كه در حال تسخیر شهر هستند، مقابل آنها ظاهر می شوند و رزمندگان برای نجات دادن سرنشینان آمبولانس و اندرور، با عراقی ها درگیر می شوند و به شهادت می رسند و سرنشینان لندرور نیز به اسارت گرفته می شوند و به شهادت می رسند و سرنشینان لندرور نیز به اسارت گرفته می شوند. سرنشینان آمبولانس كه نجات یافته اند، در اطراف شهر سرگردان می شوند و راه را گم می كنند. در میان آنها، راننده آمبولانس، دكتر كسرا، یك ناخدا، یك زن كه شوهرش رییس گمرك خرمشهر بوده و شهید شده، مردی كه مدام به فكر تسلیم شدن و نجات پول‌هایش است و یك امدادگر به نام هانیه كه دو نوزاد را با خود آورده، حضور دارند. افسر عراقی كه در اطراف بیمارستان به اسارت درآمده هم با آنهاست. در كنار رودی، جعبه حامل دو نوزاد به روی آب می افتد و وقتی راننده برای نجات دادن بچه ها خود را به آب می زند، نیروهای عراقی از آن طرف رود او را به شهادت می رسانند. دو نوزاد نجات می یابند اما یكی از آنها بین راه می میرد. شش همسفر به جاده ای می رسند و تصمیم می گیرند به دو گروه تقسیم شوند: دكتر كسرا، هانیه و اسیر عراقی به همراه نوزاد به یك سمت می روند و سه نفر باقیمانده به سمتی دیگر. دكتر كسرا و همراهانش به یك ریوی عراقی می رسند و پشت آن سوار می شوند. در این بین آنها شاهد بردن سه همسفر قبلی خود هستند كه توسط عراقی ها به اسارت گرفته شده اند. در كنار رود، اسیر عراقی به دكتر كسرا قایقی را نشان می دهد تا با آن بگریزند. كسرا و هانیه خود را به قایق می رسانند و پس از ساكت كردن نوزاد، اسیر عراقی را بر جا می گذارند و خود دور می شوند. صبح فردا قایق آنها هدف گلوله هواپیمای دشمن قرار می گیرد. كسرا و هانیه ناچار می شوند قایق را ترك كنند و نوزاد را درون جعبه ای در رودخانه رها كنند. صدای مارش در دوردست، نوید پیروزی را در آینده می دهد.