چند نفر تهرانی ـ كه فقط یكی از آنها در فیلم دیده می شوند، به روستای سیاه دره در كردستان می روند. روستائیان تصور می كنند كه آن ها برای یافتن گنج آمده اند و مرد اصلی گروه نیز بدش نمی آید كه مردم چنین تصوری داشته باشند. تنها چیزی كه در او و دوستانش دیده می شود، حالتی از انتظار برای رخ دادن یك حادثه است. گاهی او از پشت بام ها، خود را به كنار خانه ی پیرزنی می رساند كه در آستانه ی مرگ است و فرزندانش در آنجا جمع شده اند و اندوهگین و منتظرند و گاهی نیز برای صحبت كردن با تلفن همراه، ناچار است به گورستان روستا كه روی قله ی تپه ی مجاور قرار دارد برود. سرانجام، در حالی كه به نظر می رسد همراهان مرد جوان از انتظار خسته شده و رفته اند، با ریزش گودال، جوان حفار زخمی می شود و پیرزن روستایی هم می میرد، در حالی كه مرد جوان شهری، به درك تازه ای از فلسفه ی تولد و زندگی دست یافته است.