احسان با حالتی پریشان سوار اتوبوس بین شهری است و قصد سفر دارد. او ادعا می كند كه نمی تواند مرز میان خیال و واقعیت را تفكیك كند. از اینجا به شكلی كه گویی وارد یك روایت خیالی شده ایم به محل كار او می رویم كه انبار یك كارخانه است. احسان با مادرش كه در یك كارخانه مواد غذایی كار می كند و خواهر افلیجش، یلدا زندگی محقر و دردمندانه ای دارد. مادر برای اینكه یلدا را از گوشه گیری و انزوای ناشی از مشكل جسمانی اش برهاند و به گمان خود برای شوهر دادن آماده كند، او را به كلاس «گل چینی» فرستاده، غافل از اینكه یلدا از حضور در كلاس طفره می رود و به جایش وقتش را در خیابان می گذراند. تنها دل بستگی یلدا مجموعه ای از حیوان های شیشه ای است كه نگه داری می كند و همه وقتش را به آنها اختصاص می دهد. از سوی دیگر، احسان كه ذوق و توانایی نوشتن هم دارد، دل بسته سینماست و در جلسه های نمایش فیلم در كانون های فیلم و سالن های سینما حضور می یابد. مادر كه مخالف این گرایش هنری احسان است مجله های «فیلم» او را به سطل زباله می ریزد و اختلاف نگاه و سلیقه ریشه دار و قدیمی میان آنها بیش از پیش آشكار می شود. مادر كه گویی آرزویی جز «به خانه بخت فرستادن» دخترش ندارد متوجه می شود كه...