رتبه 2 در باکس آفیس 24th February 2020 با فروش آخر هفته $24.8M و فروش کل $24.8M
رتبه 3 در باکس آفیس 2nd March 2020 با فروش آخر هفته $13.4M و فروش کل $46.2M
رتبه 8 در باکس آفیس 16th March 2020 با فروش آخر هفته $2.2M و فروش کل $62.1M

رمان « آوای وحش » یکی از پرفروش ترین و مشهورترین آثار جک لندن، نویسنده مشهور آمریکایی بود. رمانی که اقتباس های سینمایی و تلویزیونی فراوانی تا به امروز از آن صورت گرفته است. نخستین اقتباس، مربوط به سال 1923 و اثری صامت بود که آغازگر ورود این قصه به سینما شد. نسخه بعدی که در واقع اولین اقتباس ناطق از رمان « آوای وحش » بود، در سال 1935 با بازی کلارک گیبل ساخته شد و بعدها یک نسخه سینمایی دیگر در سال 1972 با بازی چارلتون هستون به سینماها آمد. در این بین آثار تلویزیونی و حتی انیمیشنی نیز با موضوع « آوای وحش » ساخته شدند. رمان آقای جک لندن به حدی در آمریکا محبوبیت دارد که با گذشت بیش از یک قرن، کماکان هالیوود توجه ویژه ای به آن دارد و حالا جدیدترین اقتباس از این عنوان در سال 2020 با بازی هریسون فورد منتشر شده است.

در چند سال اخیر آثار زیادی درباره سگ ها ساخته شده، آثاری در ستایش مهربانی با حیوانات و هم زیستی مسالمت آمیز با آنان. به نظر می رسد با توجه به محبوبیت روز افزون حیوانات نزد مردم، ساخته شدن یک اقتباس سینمایی دیگر از رمان جک لندن تصمیم هوشمندانه ای بوده باشد. اما جدیدترین اقتباس صورت گرفته از این عنوان، تفاوت های فراوانی با رمان اصلی و اقتباس های پیشین دارد که از جمله آن، زدودن غبار موقعیت های تاریک از دل قصه و تبدیل کردن آن به یک فیلم مختص به کودکان و نوجوانان شده است. در رمان اصلی، علاوه بر کسب اطلاعات از سبک زندگی مردم اواخر قرن نوزدهم، بخش های تاریک و تاثیرگذاری هم در قصه وجود داشت که این بار در نسخه سینمایی نادیده گرفته شده است تا اثر شسته رفته تر باشد و تناسب بیشتری با حال و روز افراد کم سن و سال داشته باشد.

اما تصمیم دیگر سازندگان به مراتب عجیب تر از تغییر داستان بوده و آن استفاده از CGI در طراحی سگ است که باعث شده تصویری غیرواقعی از او ترسیم شود. این بار سازندگان علاقه ای به تمرکز بر روی شخصیت جان و شخصیت پردازی او نداشته اند، به همین جهت صمیمیت او و باک اگرچه آزار دهنده نیست، اما هرگز حتی به نزدیکی آنچه که جک لندن در رمان بیان کرده بود نمی رسد. نسخه سینمایی 2020 « آوای وحش » بیشتر از اینکه درباره زندگی واقعی باشد، سرشار از جلوه های ویژه و لحظات اکشنی است که کیفیت آن نیز چندان راضی کننده به نظر نمی رسد.

به نظر می رسد بزرگترین ریسک سازندگان « آوای وحش » نیز نحوه به تصویر کشیدن باک بوده است. اگر اثر را با فیلم سگ محور « توگو » که اخیراً به اکران درآمده مقایسه کنیم، متوجه این نکته خواهیم شد که حضور واقعی سگ در صحنه می تواند سمپاتی بهتری با ذهن مخاطب ایجاد نماید. اما در « آوای وحش » حتی در سکانس هایی که نیازی به حضور سگ ( به دلیل خطرات جانی ) نبوده، سازندگان از جلوه های ویژه و میمیک صورت او استفاده کرده اند که سبب تغییر ماهیت سگ شده است. شاید نگاه ها و میمیک های صورت باک باعث شده تا او نزد تماشاگر بامزه و دوست داشتنی تر به نظر برسند، اما باعث فانتزی شدن روند فیلم شده و وجه رئالیستی داستان جک لندن در اینجا به دست فراموشی سپرده شده است.

در میان بازیگران فیلم، هریسون فورد بهترین عملکرد را دارد. فورد با تجربه به خوبی توانسته با سگ خیالی که در صحنه وجود ندارد، رابطه خوبی برقرار نماید و اجازه ندهد بازی اش در مقابل پرده سبز تاثیری در کیفیت کارش داشته باشد. با اینحال اما باید گفت که « آوای وحش » اثر بازیگر و یا دیالوگ محوری نیست و در این اقتباس سینمایی، جلوه های ویژه و به تصویر کشیدن طبیعت سهم بیشتری داشته تا احتمالاً تماشاگر کم سن و سال سینما حوصله اش از تماشای فیلم سر نرود.

« آوای وحش » نه در جلوه های ویژه و نه در روایت، نمی تواند نمره قابل قبولی دریافت نماید. رمان جک لندن به حدی دارای جزئیات است که اقتباس سینمایی از آن را به اقدامی بسیار سخت تبدیل کند. در نسخه سال 2020 اما این جزئیات کمتر و کمتر شده اند تا داستان سر راست و بی چالش باشد و مانند یک ماجراجویی ساده سینمایی به نظر رسد. نکته دلنشین این ماجراجویی، سگی است که جک لندن از طریق او به ما درس زندگی و تاریخ می دهد. اما در نسخه سال 2020، این درس ها به مراتب ساده تر و سطحی تر شده اند. قطعاً در هنگام یک ماجراجویی سخت در برف و سرما، چالش های سختی پیش روی خواهد بود که از شما یا همان مخاطبی، انسان محکم تری بسازد؛ اتفاقی که در فیلم « آوای وحش » نمی افتد و چالش های سخت از بین رفته اند تا مبادا خاطر تماشاگر مکدر شود!