مانوئل کاندیدو پینتو دی اُلیویرا (به پرتغالی: Manoel Cândido Pinto de Oliveira) (زادهٔ ۱۱ دسامبر ۱۹۰۸ - درگذشتهٔ ۲ آوریل ۲۰۱۵) کارگردان صاحب سبک پرتغالی بود که از دهه پنجاه تا ۲۰۱۵ به فیلمسازی مشغول بود. نقاش و شهر (۱۹۵۶)، نان (۱۹۵۹)، وسوسه مسیح (۱۹۶۳)، مادر باکره (۱۹۷۵)، سفر به آغاز جهان (۱۹۹۷) و تصویر سخنگو (۲۰۰۳) از مشهورین فیلمهای او به شمار میروند.[۱] او پس از سالها کارگردانی، تنها در سه دهه اخیر شهرت جهانی پیدا کردهبود. او برای مدتی پیرترین کارگردان فعال جهان بود. الیویرا با وجود سن بالا همچنان در عرصه فیلمسازی فعالیت میکرد و به فیلمسازی ادامه میداد.[۲] آخرین فیلم کامل او در سال ۲۰۱۴ در هفتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد.
در این مستند ، مارچلو ماسترویانی ، نماد ایتالیایی ، زندگی و کار خود را بازتاب می دهد ، گفتگوی صمیمی او با دوربین گهگاه صحنه هایی از فیلم های معروف او را شامل می شود...
کارگردانی به نام فردریک مونور با به پایان رساندن فیلمی صامت در مورد لیسبون به مشکل برخورد می کند. او از دوست خود، مهندس صدا فیلیپ وینتر درخواست کمک می کند. چند هفته بعد که وینتر به لیسبون می رسد، مونرو ناپدید شده است اما فیلم خود را بی پایان رها...